Ο πρώτος -πολύτιμος- χρόνος ζωής του μωρού μου.Έτσι κράτησα κάθε στάδιο ανάπτυξης για πάντα ζωντανό στη μνήμη μου

Η γέννηση του μωρού μας, όπως και κάθε μωρού, έφερε τα πάνω κάτω στην οικογένειά μας. Από ζευγάρι γίναμε οικογένεια και ξαφνικά όλη μας η προσοχή ήταν στραμμένη επάνω σε αυτό το υπέροχο αγγελάκι που ήρθε στον κόσμο.

Την ημέρα των πρώτων του γενεθλίων, τη στιγμή που ο μικρούλης μας έσβηνε τα πρώτα του κεράκια όρθιος στο τραπέζι ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν συνειδητοποιώντας πόσο πολύ είχε αλλάξει μέσα σε 365 μέρες. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος… Ένα πρωινό Τρίτης, στις 08:45 κράτησα στην αγκαλιά μου ένα λιλιπούτειο λιχουδάκι που έψαχνε απεγνωσμένα τη μυρωδιά μου και τώρα, έναν ολόκληρο χρόνο μετά αυτό το μικρό μπομπιράκι ζητά την ασφάλεια του χεριού μου για να κάνει τα πρώτα του βήματα.

Αφού χοροπήδησε και γέλασε με την καρδιά του, έκανε “φου” και βούτηξε τα δαχτυλάκια του μέσα στην τούρτα, έπαιξε και ευχαριστήθηκε το πάρτυ του ήρθε η ώρα… κατάκοπο πια να τον βάλω στο κρεβατάκι του για ύπνο. Και τότε γύρισα και κοίταξα στον τοίχο αυτό…